Cacabelos naar Trabadelo

Vandaag een kleine 20 km in de planning, wel een stuk over de Camino Duro, met pittige klimmen en dalen, de conditie en stemming is goed. Mijn gps staat weer klaar, maar die heb je niet nodig. Goed aangegeven met Europese borden en gele verfpijlen, de blauwe pijlen de andere kant op is van Santiago de Compostella naar Lourdes. En mocht je fout lopen dan is er snel een boertje die roep no, no par la El Camino. Staat je bij een zebrapad en wil je een auto voorlaten, nee de auto blijft staat en en de vrouwelijke bijrijder draait het raampje open en roept Bon Camino. Het is niet druk met wandelaars, de Spaanse van het Paasweekend zijn weer hopelijk aan het werk. Je ziet ook veel mannen en vrouwen alleen de route doen. Daar zou ik nog over na moeten denken. Voor mezelf vind ik prettig dat ik schrijf dan kan ik het allemaal met fotos nog nalezen, zoveel indrukken en wil het niet vergeten. Geen eieren vanmorgen

De tocht is fantastisch, door lieflijke wijnvelden met gezichten zoals het eeuwenlang al geweest moet zijn. De vogels zingen zo mooi en als je probeert ze te bekijken dan blijven ze verscholen in het struikgewas. De bloeiende struiken ruiken zo heerlijk met al die verse zuurstof in de lucht dan begin je gewoon te hallucineren of  te hyperventileren. Zo rook ik koffie van de geurende struiken, maar het kan ook gekomen zijn doordat ik alleen een boterham met wat jam als ontbijt had gekregen en al 10 km gelopen had. De lunch is in een park van gekochte kaas, ham, tomaat en vers brood. Een glas rode wijn gaat er beter in als een glas koud water. Vanmiddag de camino duro. De kuiten doen het goed met de magnesium van zusje en de voltare crème waar diclofenac in zit.

Na een uitgebreide lunch, bij een kerk waar Johannes de kerk heeft
getekend zijn wij begonnen aan de camino duro, dat gaat stijl 400 meter omhoog naar 930 meter en vervolgens weer 500 meter stijl naar beneden met dalingen van meer dan 10 %. Naar boven is fantastisch met volop bloemen eenmaal over de pas zijn de bloemen weg en alleen nog kastanje bossen. Uiteindelijk is het 24 km geworden een dag met zware ontberingen, maar de kuiten doen het goed, alleen begint de rugzak te striemen aan de schouders. Volgens de wandelspecialisten voel je na 100 km niets meer dan zijn de hersenen afgestompt. Ik ben bijna bij de 100 km. De vierdaagse heb ik al gehad. Tijdens de lunch was er een markt en zaten de lokalen heerlijk pulpo met wijn te eten, dat was mij te gortig.

Er is nog een optie om niet de camino duro te nemen, maar een straat weg door het dal, daarom staat ook op de camino duro een bord met de volgende tekst.
Camino muy duro  solamente para los buenos caminantes

De weg is heel zwaar, alleen voor een goede wandelaar.
https://picasaweb.google.com/111348553188048988877/Santiago02?authkey=Gv1sRgCLDduLaZ3aKyUw